Google Maps blijft zelfs in 2025 verbazen — geen plek op aarde is nog echt een blanco vlek. Maar soms verschijnen er dingen op het scherm, waarvan je jezelf even achter de oren krabt. Zo staat Oost-Antarctica sinds kort in het middelpunt van bizarre internetgesprekken, na het opduiken van iets dat volgens sommigen “een deur” in het ijs is.
Het gaat om een opvallende vorm, iets ten zuidoosten van het Japanse onderzoeksstation Showa. Oplettende internetgebruikers doken massaal op de coördinaten 69°00’50″S 39°36’22″E. Wat je daar ziet?
Op Reddit regende het reacties met de vraag: “Een enorme deur op Antarctica?” — en al snel buitelden creativiteit en humor over elkaar heen.
Groot mysterie, grote theorieën
De een noemt het een vergeten vakantieverblijf van de Yeti, een ander vermoedt zelfs een gestrand ruimteschip à la Star Trek. En zoals dat in Nederland vaak gaat — zelfs de suggestie van “gewoon een losgekomen Boeing-deur” passeerde de revue, met een knipoog naar recente vliegtuignieuws. Wat bezorgdheid of honger betreft: “Zou je daar eigenlijk Thuisbezorgd kunnen krijgen?” vroeg iemand zich droogjes af.
Wat zeggen de wetenschappers?
Gelukkig hebben we in Nederland ook genoeg nuchtere geesten. Professor John Smellie, vulkanoloog aan de Universiteit van Leicester, kan wel lachen om het complotdenken: “Wat zouden we toch moeten zonder mensen met wilde theorieën?”
Maar wat is die ‘deur’ nou echt volgens de experts? De teleurstelling voor liefhebbers van sciencefiction is groot: het is allemaal natuurlijk verklaarbaar.
- Bethan Davies, glacioloog aan de Universiteit van Newcastle, stelde na bestudering van de beelden: “Het gaat om snel zee-ijs, vlak bij de kust, vol kleine eilandjes en ondiep water. Dit is simpelweg een ijsberg die is vastgelopen en nu langzaam ter plekke smelt. Je ziet in de omgeving nog veel meer van zulke ijsbergen.”
- Martin Siegert, co-directeur van het Grantham Institute for Climate Change (Imperial College London), noemt het “gewoon ijsstroming rond een vaste onderzeese obstakel, beïnvloed door smelten, opnieuw bevriezen en katabatische winden.” Kortom: natuurkunde zoals we die altijd al zagen in Antarctica.
Een kwestie van perspectief
De rotsrichel waar het om draait, is volgens professor Smellie simpelweg omhooggekomen doordat het ijs eronder dunner wordt — een fenomeen dat je vaak ziet als het klimaat verandert. Aan weerszijden trekken sneeuwwaaien parallele lijnen, wat bij voldoende fantasie inderdaad op ‘deuren’ kan lijken. Die lijnen tonen vooral de richting van de doorgaande wind — een mooie hint voor elke amateur-meteoroloog.
Laat je niet gek maken door het web
Allemaal leuk en aardig, maar uiteindelijk moeten we het doen met wat de specialisten zeggen. Het is gewoon een grillige combinatie van ijs, wind en rotsen — niets buitenaards of geheimzinnigs. Toch blijft het fascinerend hoe internetcollectief enthousiasme alles even kan veranderen in een soort speurtocht naar het onbekende.
Dus mocht je nog eens de kaart rond Showa Station openklikken: schrik niet, je bent niet zomaar op een poort naar een andere dimensie gestuit. Maar beken eerlijk — het idee alleen al maakt het stiekem een beetje leuker om door Antarctica te scrollen.
