Trouwen betekent voor- en tegenspoed — soms komt dat sneller dan je denkt.
Slechts een uur na het “ja-woord” lag ik, Mary Greenwell, gillend op de grond: “Mijn enkel! Mijn enkel! Mijn enkel!”
Het scenario was op zijn zachtst gezegd niet ideaal. Mijn kersverse echtgenoot Blake — anderhalve meter breed, bijna 140 kilo schoon aan de haak (en ja, een echte levensgenieter) — was vrolijk op mijn rug gesprongen voor een grappige trouwfoto. Dit liep uit op een lelijke dubbele botbreuk in mijn enkel.
Het leek wel slow-motion: ik voelde geen knak, maar een felle pijnscheut. “Mijn enkel is echt kapot,” riep ik, maar in de eerste minuten dacht niemand dat het serieus was. Tot ze de zwelling zagen — letterlijk binnen seconden zo dik als een appel.
Met mijn 1,60 meter ben ik geen zwaargewicht. Toch gebeurt het vaker: een trouwdag is vol adrenaline en gekkigheid, maar het kan flink misgaan — vraag maar aan de EHBO op de Van Linschotenlaan, die regelmatig bruiden in vol ornaat binnen krijgt.
Grote dag, grote pech?
Ongeluk op je trouwdag. Het klinkt als een verhaal voor aan de borreltafel, maar het komt vaker voor dan je denkt. Catherine Franks ging in 2023 plat op haar gezicht door uitdroging — zó vaak flauwvallen is echt geen TikTok-trend. In januari 2024 eindigde het feest van Paolo Mugnaini en Valerie Ybarra in het ziekenhuis, nadat de vloer onder hun Italiaanse receptiezaal plots instortte — ze tuimelden 7,5 meter naar beneden. Hun huwelijksnacht? Niet in een suite, maar op de intensive care.
“Ik riep Valerie bij haar naam, maar ze gaf geen reactie,” vertelde Paolo, die dacht dat zijn vrouw onder het puin bedolven lag. Extreme pech — maar het kan dus écht gebeuren.
Wat doe je als het misgaat?
Ook Blake, mijn man, was compleet van de kaart na mijn valpartij. “Het is gewoon zuur dat ik door mijn lompheid Mary’s enkel brak — ik voel me daar nog steeds schuldig over,” zei hij achteraf. Zelf baalde ik nog het meest van alle planning, moeite en geld die we in onze trouwdag hadden gestopt — en dat we daar weinig van mee kregen.
Na de val moesten we de 150 gasten gedag zeggen. Zij hebben overigens wel genoten van het feest (en de rekening van ruim €6000 voor de afterparty). Ik? In het ziekenhuis tot twee uur ’s nachts, met mijn trouwjurk nog aan — je wilt de blikken in de wachtkamer niet weten.
Twee breuken, twaalf schroeven, één honeymoon
De diagnose sloeg in als een bom: enkel op twee plekken gebroken, meteen onder het mes. Het medisch team plaatste 12 schroeven en een plaatje — met een knipoog: “Dan gaat u voorlopig niet dansen.”
Ik was niet boos vanwege het letsel. Eerlijk? Het ergste vond ik het missen van ons eigen feest. Maar: zelfs zo’n dramatische start hield ons niet tegen. Na precies zes weken zaten we alsnog met z’n tweeën in het vliegtuig naar Disney World Orlando. Mobiliteitsscooter en al — zoefden we lachend door de attracties.
Nu, anderhalf jaar later, kunnen we er gelukkig om lachen — al voel ik mijn enkel bij het traplopen soms nog knarsen (op z’n Amsterdams: ‘dat krijg je ervan’). Mijn gratis tip: denk na bij wat je doet op de dag zelf. Wil je echt een piggybackfoto of kun je het beter aan je neefje van 8 overlaten?
Wat kun je leren van mijn avontuur?
- Neem altijd een flesje water en een EHBO-kit mee (ja, ook op je bruiloft bij Slot Zeist!)
- Overweeg een stevig paar reserve-sneakers naast je hakken
- Wees niet te trots of stoer bij het maken van foto’s — laat zware stunts maar aan de pro’s
- En vooral: onthoud dat het altijd anders loopt dan gepland. Flexibiliteit is je grootste vriend
Dus trouwplanners, bruidsparen-in-spé, en nieuwsgierige lezers: glimlach om mijn verhaal en deel het — misschien besparen we zo samen iemand een gipsbeen en een trouwjurk vol ziekenhuispleisters.
