De vijftienjarige leeuw Ruben is – na vijf jaar opgesloten te zijn geweest in een betonnen cel – eindelijk terug waar hij thuishoort: onder de Afrikaanse zon, tussen soortgenoten. En dat leverde tranen op, niet alleen bij dierenliefhebbers in Nederland.
Vast in een verlaten Armeense dierentuin
Het verhaal van Ruben begint ronduit triest. Toen de eigenaar van een dierentuin in Armenië overleed, werden vrijwel alle dieren elders ondergebracht. Behalve Ruben: hij bleef alleen achter. Vijf jaar lang zag hij niemand en hoorde hij alleen zijn eigen ademhaling weerkaatsen tegen het beton. Uiteindelijk werd hij zo eenzaam dat hij zelfs stopte met brullen — iets wat voor een leeuw enorm ongewoon is.
Een tweede kans onder de Afrikaanse zon
Maar vorig jaar kwam er hulp vanuit onverwachte hoek. Na een indrukwekkende reis van ruim 8.300 kilometer is Ruben nu veilig aangekomen in het ADI Wildlife Sanctuary, in Free State, Zuid-Afrika. Hier mag hij volop genieten — en het verschil was direct zichtbaar.
“Het was zó ontroerend om Ruben voor het eerst het gras te zien betreden,” vertelt Jan Creamer, directeur van Animal Defenders International. “Voor leeuwen, de meest sociale katachtigen, is het leven als kluizenaar onverdragelijk.”
Van betonnen vloer naar echt gras
Voor het eerst liep Ruben weer over echt gras, voelde hij de Afrikaanse zon op zijn vacht en hoorde hij de stemmen van andere leeuwen. Zelfs Creamer bleef er niet ongevoelig onder: “Het bracht ons allemaal tot tranen, eerlijk waar.”
Een bijzondere vlucht dankzij Qatars WeQare-initiatief
Deze indrukwekkende dierenredding was nooit gelukt zonder de logistieke hulp van Qatar Airways Cargo — hun ‘WeQare’ programma zette zich in om Ruben een veilige reis te garanderen. Speciaal voor Ruben werd een vrachtvliegtuig met extra brede laadkleppen ingezet. Zulke aandacht voor één leeuw — dat zie je écht zelden.
Van broze stappen naar nieuwe levenslust
Bij aankomst was te zien dat Ruben een zware tijd achter de rug had: zijn poten trilden door maanden van ondervoeding en te weinig beweging. Maar, zelfs na een paar dagen in het opvangcentrum, kwamen de eerste veranderingen. “Zijn hele houding is anders, hij kijkt ontspannen en oogt niet meer angstig,” volgens Creamer. “Dat hij, ondanks alles, toch blijft lopen is ongelooflijk inspirerend.”
En als hij eens struikelt? Dan krabbelt hij gewoon weer overeind en gaat stug door. Misschien leest u dit onderweg in de trein richting Utrecht CS – wij weten zeker: als Ruben het kan, kan iedereen een slechte dag overwinnen.
Terug naar zijn eigen geluid
Toen Ruben uit zijn transportkist stapte, begon hij direct te spelen met zijn allereerste speeltje: een mega-kattenkruid-boksbal. En nog mooier — tussen de geluiden van nieuwe leeuwenvrienden, vond hij langzaam zijn brul terug. De eerste, ietwat schorre geluiden zijn inmiddels weer te horen op het reservaat.
Vooruitzichten: een lang maar hoopvol herstel
“Binnen een paar dagen kon hij al beter bewegen,” deelt Creamer. Natuurlijk is het hersteltraject lang en zal Ruben nog veel medische zorg nodig hebben. Maar het begin is gemaakt — en wie in Nederland wil weten wat hoop en doorzettingsvermogen is, hoeft eigenlijk alleen naar Ruben te kijken.
- Opgesloten in Armenië, opgevangen in Zuid-Afrika
- Van stil verdriet naar een sprankje leeuwenmoed
- Steun uit de hele wereld — zelfs de KLM-community deelde het verhaal
Dus: kent u iemand die wel een hart onder de riem kan gebruiken? Laat dit bijzondere, échte verhaal rondgaan. Want soms is een beetje hoop precies wat nodig is — voor mens én dier.
