Een typisch Amerikaanse traditie, maar dan nét even anders: in de statige wijk Lake of the Isles in Minneapolis verzamelen bewoners zich elk jaar rond een bijzonder object — een reusachtig potlood, bijna zes meter hoog, dat op spectaculaire wijze geslepen wordt. dit alles met muziek, verkleedpartijen en zelfs Alpenhoorns. Klinkt bizar? Wacht tot u hoort waarom het ooit begon.
Een eiken reus wordt een kunstwerk
Een paar jaar geleden sloeg een hevige storm toe. De prachtige, eeuwenoude eik in de voortuin van John en Amy Higgins werd zwaar getroffen. De buurt rouwde — iemand liet zelfs een traan. Maar in plaats van de schaduwrijke herinnering met wortel en tak te ruimen, zagen de Higginsen een kans tot vernieuwing. Hun idee? Maak van de stam een reusachtig No. 2-potlood die iedereen direct herkent — veel toegankelijker dan zo’n traditionele houtsnij-beer uit Minnesota.
Ze schakelden houtkunstenaar Curtis Ingvoldstad in, die al snel wist: dit wordt geen typisch tuinbeeld. Het resultaat? Een knipoog naar een klassieke Trusty-brand potlood, maar dan zeven keer zo groot.
Van stormschade tot buurtfeest
Elk jaar in juni verandert de rustieke voortuin in een festivalterrein. De spits wordt symbolisch geslepen met een enorme, op maat gemaakte puntenslijper die met moeite het bouwwerk op hijssteigers bereikt. Vanzelfsprekend leidt dat tot een spectaculair schouwspel: volwassenen verkleed als potlood, kinderen als gum en dit jaar zelfs livemuziek van Zwitserse Alpenhoorns.
Tijdens het feest werd in 2025 de muzieklegende Prince geëerd — hij zou 67 jaar zijn geworden — met paarse potloden als eerbetoon. een mooie lokale verwijzing voor de Minneapolis-community.
Waarom een potlood?
Volgens Amy Higgins is het simpel: “Iedereen kent een potlood. Op school, op het werk, bij een spontane schets. Het verbindt mensen, omdat het zo herkenbaar is — iedereen kan z’n eigen betekenis geven.”
Daar sluit kunstenaar Curtis zich bij aan: wie er ook komt, mag z’n eigen interpretatie maken, positief of negatief. “Aan het eind van de dag is wat u voelt het belangrijkste. Het is goed als kunst dat losmaakt.”
Een ritueel van vernieuwing
Het slijpen van het potlood staat inmiddels symbool voor een nieuw begin. “We vertellen een verhaal over een botte punt; samen maken we ’m weer scherp”, zegt John Higgins. “We kunnen weer een nieuw liefdesbriefje schrijven, een dankwoord, een to-dolijstje — allemaal een kans om opnieuw te beginnen. Mensen lijken dat écht te waarderen.”
- Ieder jaar wordt het potlood iets korter — tot wel 25 centimeter per keer.
- Hoeveel er dit jaar afgaat? Dat blijft tot op het laatste moment spannend.
- Uiteindelijk zal er alleen een stompje overblijven — ook dat hoort bij het ritueel.
“Zoals bij elk ritueel moet er iets geofferd worden,” zegt Ingvoldstad. “Hier offeren we een stukje van het potlood—zodat de buurt een gezamenlijke herinnering krijgt. Een klein gebaar van verbondenheid.”
Waarom zou u dit niet missen?
Heeft uw wijk al zo’n ritueel, of mist er nog iets eigens? Of u nu in Amsterdam-West, Kralingen of Groningen-Noord woont — misschien is het tijd voor uw eigen symbolisch buurtkunstwerk. Een gebruik dat niet alleen herinnert, maar ook bindt en inspireert. Wie weet: misschien is er in uw straat binnenkort ook iets dat de voorpagina’s haalt.
