Zoe Elliott-Brown (36) dacht gewoon een bijzonder schilderij te scoren bij een Britse kringloopwinkel, maar wat er daarna gebeurde voelt bijna als een thriller. Het portret — een jong meisje in een felrode jurk, blik strak in de verte — trok direct de aandacht van haar moeder, Jayne Elliott-Brown (68). Niet zo gek misschien, want de vorige eigenaar bracht het stuk terug met de bewering dat het hun leven had “verwoest”. Sinds het schilderij bij Zoe thuis aan de muur hangt, stapelen bizarre gebeurtenissen zich op.
Een onverklaarbare aantrekkingskracht
“Ik heb mijn moeder nog nooit zó iets willen hebben,” vertelt Zoe lachend. “Ze raakte er bijna door geobsedeerd — maar op een vreemde manier. Ze beschermde het schilderij, bleef ernaar staren, streek telkens met haar vingers over de jukbeenderen van het meisje. Ze poetste het zelfs, terwijl er amper een vlek op zat.”
Toenemende klachten en vreemde incidenten
Sinds het schilderij een plek kreeg in hun woonkamer — vlak naast de lamp van HEMA trouwens — ging Jaynes gezondheid achteruit. Ze voelde zich plots trillerig en kreeg zomaar opvliegers. “Het leek alsof ik constant oververhit raakte,” zegt Jayne. “Ik dacht niet direct aan het schilderij, maar Zoe wel: zij vond het maar een raar geval.”
Op een ochtend schrok Zoe wakker: haar moeder zat zachtjes de wangen van het geschilderde meisje te strelen. Niet veel later meldde Jayne dat ze ’s nachts geklop op haar deur hoorde, drie nachten achter elkaar.
“Het voelde echt niet pluis,” merkt Zoe op.
Een angstaanjagende nacht buiten
Twee weken later besloten Zoe en haar partner Ben bij wijze van afleiding naar de hei te lopen — wie doet dat nou niet bij onweer — en plotseling stond er een donkere gestalte voor ze op het pad, slechts een paar kilometer van hun huis in Laren. “Het was levensgroot. En het bewoog niet. Ben greep mijn hand en we renden keihard terug — hij schreeuwde dat ‘het’ ons volgde.”
Pech achtervolgt het gezin
Na deze incidenten wilde Zoe af van het schilderij én de ellende. Op weg naar de kringloopwinkel ontdekte ze tot haar frustratie een schroef in haar gloednieuwe autoband — toeval bestaat, toch? Uiteindelijk kon ze het stuk niet wegdoen. “Ik dacht: straks koopt iemand het en steekt het in de fik, en zitten wij alsnog met de gevolgen.”
Het schilderij staat nu in een doos, buiten het huis — wel strategisch naast een bosje salie (voor de zekerheid). Hun hond Cilla, een eigenwijze Patterdale terriër, wil er niet eens in de buurt komen.
Hoe nu verder?
Zoe is vastbesloten het schilderij te laten reinigen — het liefst door iemand met verstand van spirituele zaken. “Het zou fijn zijn als iemand er écht iets goeds mee kan, want wij hebben hier wel genoeg rare dingen meegemaakt.”
Dus, tip: als je binnenkort in een kringloopwinkel in Noord-Holland een portret van een roodharig meisje spot — misschien toch eerst even een salie-stokje klaarleggen. Better safe than sorry, zeg maar.
