Weet u wat veel jongeren tegenwoordig slapeloze nachten bezorgt? Jawel: het ouderwetse telefoongesprek. Terwijl Zoomers moeiteloos swipen, appten en snapchattende gesprekken voeren, schiet hun hartslag omhoog zodra de telefoon echt overgaat. En nee, dat is geen grap.
Telefoonangst bij jongeren — waarom is het zo’n ding?
Op Nottingham College in het VK sloegen ze alarm. Liz Baxter, carrière-adviseur en ervaringsdeskundige (want stiekem belt zij ook liever snel dan lang), zag dat steeds meer studenten een hekel hebben aan bellen. Volgens Baxter ontbeert Gen Z simpelweg het vertrouwen om een telefoontje te plegen. het is zelfs zo herkenbaar geworden dat er een term voor bestaat: ‘telefoonvrees’ — of officieel: telephonophobia.
Van uitstelgedrag tot bibberende stemmen
Hoe herken je deze angst? Jongeren stellen telefoontjes uit, vermijden zakelijke gesprekken of twijfelen eindeloos over hun woorden. De stress levert hen koude rillingen, een bonzend hart en soms zelfs lichte misselijkheid op. Geen wonder dat tieners liever door Instagram scrollen of snelle appjes sturen dan spontaan hun stem laten horen.
Natte oksels bij sollicitatie — liever appen dan praten
Hoewel deze angst soms wat overdreven lijkt (waarom is bellen enger dan een Instagram-livestream?), wijzen psychologen erop dat sociale angst hierin vaak de boosdoener is. Bang dat ze verkeerd overkomen of uitgelachen worden, kiezen jongeren liever voor een veilig schermpje dan een direct gesprek.
Wat soms best schrijnend uitpakt — bijvoorbeeld als het uitmaken van een relatie via WhatsApp al de nieuwe norm is. “Het voorkomt ongemakkelijke gesprekken,” merkt Kean (26) nuchter op. Maar of dat echt fijn voelt? Daar zijn de meningen over verdeeld.
Een praktische cursus: geen bla bla, maar doen
Baxter en haar collega’s van Nottingham College pakken het dit jaar praktisch aan. Met concrete oefeningen — rollenspellen, restaurants bellen voor openingstijden, winkels vragen naar een product — verleggen studenten stap voor stap hun grenzen. Het klinkt simpel, maar voor wie altijd alleen geappt heeft, is het een flinke drempel.
Levensechte ervaringen van jongeren
De timing van de cursus lijkt geen toeval. Donna (16) vertelt openhartig dat iedere rinkelende telefoon haar nerveus maakt: “Bellen voelt als iets ernstigs of formeels. Onze generatie is gewend aan tekst, dus als ik gebeld word denk ik meteen aan een probleem.” Ook Evie (17) vindt telefoontjes spannend. “Ik bel eigenlijk alleen met m’n ouders — verder hoeft het voor mij niet.”
Gelukkig zien oudere Zoomers, zoals Kyle Butterworth (28), inmiddels verbetering. “Bereid je gesprek voor,” tipt hij. “Hoe vaker je belt, hoe makkelijker het wordt. Na verloop van tijd weet je precies wat je wilt zeggen — en dan gaat het als vanzelf.”
Is bellen dan écht nodig in 2025?
Voor veel werkgevers, lokale bedrijven als Coolblue of bijvoorbeeld uw huisarts in Amsterdam-West, blijft bellen een belangrijk onderdeel van de communicatie. Zelfs al is chatten in de meerderheid, telefoontjes openen soms nog steeds deuren — of lossen échte misverstanden sneller op. Een verloren pas bij NS gemeld? Zeker weten dat een belletje resultaat oplevert.
Tips voor wie toch nerveus blijft bij de “ring-ring”
- Schrijf kort op wat u wilt zeggen — dat geeft rust.
- Begin met simpele gesprekken: bel uw favoriete lunchzaak en vraag of ze nog broodjes hebben.
- Bedenk dat veel mensen ook nerveus zijn — u bent dus niet de enige.
- Een slok water en rechtop zitten helpt tegen de zenuwen.
Uiteindelijk is bellen gewoon een vaardigheid die u kunt leren. Misschien niet uw hobby, maar zeker niet onmogelijk. En — al liet de spellingscontrole net even afweten — het ‘telefoonprobleem’ van Gen Z is opeens een stuk minder onoverkomelijk.
