Een beetje zenuwen op je bruiloft? Volstrekt normaal. Maar wat begon als een lichte spanning werd bij Kelly O’Neill, nu 26 en wonend in het VK, een rauwe wake-upcall van haar eigen lijf: dit klopte niet. “Ik dacht gewoon dat ik zenuwachtig was, maar terugkijkend was het puur mijn instinct dat riep: wegwezen hier,” vertelt Kelly openhartig.
Onmiskenbare signalen — die ik negeerde
Kelly trouwde jong — op haar negentiende, met haar jeugdliefde. Achteraf ziet ze het patroon: haar haar viel uit net voor de ceremonie, haar jurk scheurde, ze stond voor het altaar te hoesten en voelde zich verdwaald in haar eigen lijf. “Het begon met wat hoesten, toen blokkeerde alles en raakte ik midden in een paniekaanval,” blikt ze terug. “Mijn schouderbandje brak, alles viel letterlijk uit elkaar — mijn lichaam gaf het gewoon op.”
Uit je eigen lichaam stappen
De climax kwam toen de deuren opengingen en ze de bruidsstoet in moest. “Daar liep ik dan, maar het voelde alsof ik er niet bij was — alles ging langs me heen. Nooit geweten dat je zo verdoofd kon zijn op je eigen bruiloft.” Maar toch: ze ging door, sprak haar geloften uit, hoewel elk vezel schreeuwde dat ze weg moest lopen.
Je grenzen leren voelen — het ‘aha’-moment na de scheiding
Het huwelijk hield uiteindelijk maar een jaar stand. “Pas toen ik echt afstand nam, kwam het besef: ik was compleet geblindeerd.” Inmiddels deelt Kelly haar ervaring openhartig op TikTok, waar ze miljoenen views verzamelt — en waar reacties wisselend zijn. “Veel mensen tikken: ‘Had gewoon je jurk gepakt en weggelopen,’ maar ja, zo simpel werkt het niet als je daar middenin staat.”
De echt belangrijke inzichten kwamen pas na haar scheiding. “Als ik de beelden terugzie, herken ik mezelf amper. Wonderlijk, hoe je pas later doorhebt hóeveel signalen er al waren.”
Durf trouw te blijven aan jezelf (ook als anderen iets anders zeggen)
Kritiek online, suggesties van mensen die ‘het wel zouden weten’ — daar heeft Kelly inmiddels een dikke huid tegen. “Zeker jonge bruiden hebben vaak geen referentiekader. Ik ging het huwelijksbootje in zonder hoge verwachtingen van hoe ik me moest voelen, daarom was het ook lastig om mezelf te begrijpen.”
Het mooie: Kelly is inmiddels hersteld — ze heeft een nieuwe relatie en is vorig jaar moeder geworden. En hoewel het trauma heftig was, sluit ze een nieuwe ‘ja, ik wil’ zeker niet uit.
Tieners, twintigers — luister alsjeblieft naar je lijf
Speciaal voor wie zelf in de twijfelmodus zit, deelt Kelly haar nuchtere adviezen:
- Negeer lichamelijke signalen niet, ook niet als je omgeving zegt dat het ‘gewoon stress’ is;
- Omring jezelf met mensen die onvoorwaardelijk van je houden — denk aan je moeder, een goede vriendin of je oma, want hun eerlijk advies is soms hard nodig;
- Weet: je lichaam liegt niet. Je kop kan dingen rationaliseren, maar je lijf weet het vaak echt beter.
Of, zoals Kelly afrondt: “Wil je iedereen pleasen en denk je dat je alles onder controle hebt — uiteindelijk heeft je lijf het laatste woord.”
