Sommige geheimen blijven echt decennia onder water — letterlijk. Een onderwatercamera die in 1970 specifiek werd ingezet om het legendarische Monster van Loch Ness vast te leggen, is na 55 jaar per toeval opgedoken. De beelden? Die zijn minstens zo fascinerend als het mysterie zelf.
Een vergeten missie uit het verleden
Het idee was gedurfd voor die tijd: een team onder leiding van de Amerikaanse bioloog Roy Mackal (van het toen actieve Loch Ness Investigation Bureau) plaatste in totaal zes camera’s diep in het Schotse meer. Zo hoopten ze eindelijk bewijzen te vangen van dat mythische wezen waar je in de kroeg in Utrecht nog steeds verhalen over hoort.
Toeval of lot: gevonden door Boaty McBoatface
De camera zou uiteindelijk ruim een halve eeuw compleet vergeten blijven, totdat de onmiskenbaar Brits-geestige onderwaterrobot Boaty McBoatface — van het National Oceanography Centre — tijdens een routineonderzoek aan het begin van 2025 de constructie ontdekte. Het toestel zat bijna 180 meter diep vast aan de bodem, op een plek waar je zelfs op een zonnige dag in Den Haag geen hand voor ogen zou zien.
Door puur geluk wist Boaty McBoatface de kabel van het toestel te grijpen en naar boven te halen. Wat later bleek: binnenin zat het fotoapparaat nog keurig in zijn (waterdichte!) behuizing.
Verassende staat van de camera en unieke beelden
Adrian Shine — bekend van het Loch Ness Project en misschien Schotland’s meest nuchtere monsterzoeker — noemt de vondst een technisch hoogstandje. De val bestond uit een slimme constructie met een flitskubus waardoor automatisch vier foto’s werden gemaakt zodra er beweging aan het lokaas werd gedetecteerd.
Het meest bijzondere: ondanks meer dan een halve eeuw in het donkere, koude meer, bleef het filmrolletje onbeschadigd. Zelfs na opening vonden ze bruikbare beelden terug. Vastleggen van het monster? Nee, dat helaas niet. Maar wat wél zichtbaar werd, was een helder visueel tijdsbeeld van de mysterieuze diepte van Loch Ness — details die onderzoekers nog niet kenden.
Geen monster, wel inspiratie
De filmrol en camera zijn inmiddels overgedragen aan het Loch Ness Centre in Drumnadrochit, vlakbij de vindplek. Nessie blijft voorlopig net zo ongrijpbaar als altijd — zoals het water zelf. Zelfs Shine, die al tientallen jaren met laarzen in het moeras staat, blijft kritisch: beroemde ‘bewijzen’ zijn volgens hem meestal vogelsporen, bootgolven of gewoon zwanen.
Zijn ietwat droge reactie: “Er leven genoeg langnekken op Loch Ness — wij noemen ze zwanen.”
Wat leren we hiervan?
- Oud onderzoeksmateriaal kan onverwacht veel waarde opleveren. Wie weet wat er verder op de bodem van onze wateren ligt, van de Nieuwe Maas tot het Markermeer.
- De kracht van toeval is soms zichtbaar groter dan die van planning — zelfs technologie uit de jaren zeventig kan moderne ontdekkingen inspireren.
- Het Loch Ness mysterie blijft leven en fascineren, ook anno 2025.
Heeft u zelf artefacten of oude foto’s in huis liggen uit lang vergeten expedities? Wie weet zijn het de volgende lokale ‘monsterverhalen’ die het nieuws halen.
