Een onwaarschijnlijk, intens verhaal uit eigen land: Rosie Dack (25) gaf haar jawoord aan haar ernstig zieke verloofde Ryan (25) in het Norfolk and Norwich University Hospital. Slechts 34 uur later overleed hij — maar ze noemt het toch de mooiste dag van haar leven.
Het stel regelde hun bruiloft in amper twee uur, compleet geïmproviseerd. Ryan, die onverwacht te horen kreeg dat hij nog maar een week te leven had, vertelde Rosie dat zijn laatste wens was om haar te trouwen.
Rosie greep een simpele witte zomerjurk van achterin de kast, familie en vrienden stroomden toe, op tafel stond een kantine-taart met plastic bekers vol sprankelende Nozeco. Echt alles kwam samen in een noodopstelling waar vooral veel liefde de boventoon voerde.
Op 26 juni 2023, de avond na de ceremonie, moest Rosie afscheid nemen van haar man — op haar eigen verjaardag. Die geplande vrijgezellenavond beleefde ze opeens heel anders: als jonge weduwe, met een pijn die moeilijk onder woorden te brengen is.
Een ontmoeting aan de zijlijn van powerchair-voetbal
Rosie uit Norwich begon Ryan te kennen tijdens een power soccer-wedstrijd in 2016. Zij speelde voor Watford, hij voor Middlesbrough. Hun eerste klik? Niet bepaald spectaculair. Sterker nog, Rosie zette Ryan vier jaar lang in de ‘vrienden-zone’ — iets waar ze inmiddels hartelijk om kan lachen, al voelt ze spijt.
Ryan gaf echter niet op. Hij was een echte charmeur — constant bloemen, korte berichtjes, vrolijk geflirt. Geen cliché wat dat betreft, het vroeg wat doorzettingsvermogen voordat Rosie overstag ging.
Pas bij een oud & nieuw-feestje — december 2019, net voordat de pandemie uitbrak — maakten ze een afspraak: waren ze volgend jaar nog single, dan gingen ze ervoor. De lockdown gooide roet in het eten, maar digitaal bleven ze onafscheidelijk. Toen de eerste vaccins kwamen, zagen ze elkaar eindelijk weer in het echt. Die ontmoeting veranderde alles.
Van barbecue tot aanzoek — en een toekomst vol verwachtingen
Na een jaar daten kwam Ryan voor het eerst langs Rosies familiebarbecue in Norwich (oktober 2022). Uit de speakers klonk hun favoriete nummer — Ryan pakte haar hand, viel op zijn knie, en vroeg haar ten huwelijk. Rosie kon geen woord uitbrengen door de tranen. Alles leek eindelijk op zijn plek te vallen.
Hun huwelijk stond gepland voor augustus 2023, met een ‘hen party’ op 10 juli. De voorpret was voelbaar: Ryan verhuisde bij Rosie in, ze genoten samen van hun eerste kerst als verloofd koppel. “Het leek het begin van alles”, zegt Rosie.
Een onverwachte wending: ziekte slaat toe
Maar zes maanden later was alles anders. Terwijl Rosie in Amsterdam was voor een powerchair-wedstrijd, stuurde Ryan haar een appje: keelpijn, verkouden, niks bijzonders. Ze gingen naar de huisarts, die antibiotica voorschreef. Maar de volgende dag daalden zijn zuurstofwaardes snel — zijn ademhaling verslechterde.
Voor ze het wisten, bracht de ambulance Ryan met spoed naar de intensive care. Rosie kreeg van de artsen te horen dat hij een heftige longontsteking had. “Het was nog te vroeg om te zeggen hoe het zou aflopen,” fluisterden ze — typisch nuchter, zoals je dat vaker hoort in Nederlandse ziekenhuizen.
Na drie zenuwslopende dagen mocht Rosie even naar huis. Een paar uur later klonk de telefoon: ze moest direct terugkomen. Ryan keek haar aan en zei simpelweg: “Ze hebben alles geprobeerd. Ik denk niet dat ik dit overleef.” Nog één wens: met Rosie trouwen.
Een geïmproviseerde bruiloft midden op de ziekenhuisafdeling
Rosie appte haar moeder, Tina Hodgson (52), om familie bij elkaar te trommelen. De witte zomerjurk die nog klaarlag voor haar vrijgezellenfeestje, werd ineens haar trouwjurk. Tina haastte zich naar huis om Rosie’s ID op te halen, zodat het huwelijk officieel kon worden voltrokken.
Om 08:45 uur ’s ochtends kwam een predikant. De kapelaan van de afdeling regelde alles, zelfs een deal met het ziekenhuispersoneel — een van de agency-nurses assisteerde en was zo ineens onverwachts op een bruiloft beland.
Rosie en Ryan bleven samen op de kamer, waar ze diens laatste uren mochten delen. Zelfs privé op hun ‘huwelijksnacht’ was schaars — het ziekenhuisleven draait nu eenmaal gewoon door. “Hij zei: Ik voel me niet goed, Rosie. Dit komt niet meer goed,” fluisterde hij.
De volgende dag, om 18:30 uur — op haar 25ste verjaardag — verloor Rosie hem. Geen sprookjesachtig slot, maar wel een verhaal dat je niet snel vergeet. Ze viert hun trouwdag nu alleen — met gemis, maar ook oprechte dankbaarheid voor dat laatste, intens gelukkige etmaal.
Waarom dit verhaal je bijblijft
- Leven met het onvoorspelbare: Niemand plant zijn bruiloft op een ziekenhuisafdeling, toch zijn dit de momenten waarop je beseft wat écht telt.
- Binnen een dag van alles naar niets: Het leven in Nederland is vaak nuchter, maar zelfs hier zijn dromen en verdriet soms één en dezelfde handdruk.
- Praktisch advies: Houd altijd je ID bij de hand — en wie weet, een witte jurk op zolder is nooit onhandig.
Het belangrijkste? Zelfs als het leven een absurde wending neemt, kun je kiezen voor liefde en een beetje eigenwijs geluk — op je eigen voorwaarden, of dat nu in de kantine van het ziekenhuis is met plastic bekertjes of ergens aan het strand. De mensen die je liefhebt, maken alles bijzonder.
Laten we eerlijk zijn: dit verhaal laat niemand koud. Misschien even delen in de familie-app? Je weet maar nooit wie je ermee inspireert.
