De grenzen van familie en werk zijn soms verrassend flexibel — dat bewijst het bijzondere duo van Andressa Urach en haar 19-jarige zoon Arthur. In 2025 vinden we het in Nederland steeds normaler dat mensen anders aankijken tegen taboes en grenzen, maar dit verhaal geeft echt stof tot nadenken.
Een werkrelatie die je niet vaak ziet
Andressa Urach — ooit televisiepersoonlijkheid in Brazilië — is de afgelopen jaren flink veranderd van carrièrepad. Ze scoort nu duizenden abonnees op het populaire platform OnlyFans. Wat de situatie opvallend maakt: haar zoon Arthur staat steevast achter de camera en zorgt ervoor dat alles professioneel verloopt. Voor hem? Gewoon werk.
- Andressa is open over haar keuzes
- Arthur filmt, monteert en zorgt voor technische zaken
- Ze scheiden werk en privé strikt, zeggen ze zelf
In een interview op het Spaanse programma ‘Programa Chupim’ moest Arthur tekst en uitleg geven. “Voor mij is het gewoon werk – zij is mijn moeder. Meer niet,” benadrukt hij, met een ondertoon van realisme die je niet vaak hoort in dit soort situaties.
Wanneer werk echt werk blijft
Arthur vertelde openhartig dat het af en toe ongemakkelijk is. “Soms denk ik: dit is echt smerig – er was één scène…” Zijn moeder kan erom lachen, voor haar is het inmiddels routine. Wat me opvalt: hun onderlinge communicatie is verrassend luchtig, bijna praktisch. Arthur blijft nuchter. Zo typisch voor jongeren in Amsterdam — gewoon aanpakken, weinig drama.
Heftige reacties van buitenaf
Toch kan niet iedereen er luchtig naar kijken. Op X (het platform dat we vroeger als Twitter kenden) regende het reacties. “De zoon die zijn moeder filmt op OnlyFans? Waar gaat het naartoe met deze wereld?” schreef iemand. De reacties liepen uiteen — van ‘walgelijk’ tot ‘de waarden zijn weg’ — maar het meest opvallend was hoe snel mensen oordelen.
Uiteraard roept porno altijd discussies op. Maar is deze constructie per se slechter dan andere keuzes die mensen maken? In Nederland, waar vrijheid en openheid hoog in het vaandel staan, blijft het een gevoelig onderwerp. Ik vraag me af: behandelen we nieuwigheden te snel als schandalig?
‘Ik doe gewoon mijn werk, zonder schaamte’ — de mentaliteit van nu
Arthur kreeg al vaker vragen, bijvoorbeeld via Instagram. Hij zei daar nuchter: “Yep, ik ben gewoon goed met een camera.” En hij vond de stap van zijn moeder prima: “Ik ben heel sereen over haar keuze.” Het stoort hem niet wat anderen denken — iets wat je steeds vaker ziet bij jonge volwassenen in Rotterdam, Den Haag of Utrecht.
Wat nemen we hieruit mee?
- Elke familie heeft zijn eigen dynamiek — soms tegen alle sociale normen in
- Open communicatie helpt ongemak te verminderen
- Het normaliseren van taboes gaat nooit zonder discussie
Feit blijft: het medialandschap in 2025 is veranderd. Grenzen vervagen en mensen kiezen vaker eigen paden — zelfs als dat botst met conventionele opvattingen. Of je er nu voor of tegen bent, gesprekken als deze houden onze samenleving scherp. Wie weet bouwen we zo aan meer begrip — óók voor keuzes die ver buiten onze comfortzone liggen.
