Als u dacht dat ultramarathons draaien om fysieke grenzen, heeft u het mis. In Hawaï komt u onderweg zomaar oog in oog te staan met eeuwenoude legendes — en soms zelfs met iets waarvan u kippenvel krijgt. Zo liep Kay Borleis, een bekende ultraloopster uit Honolulu, tijdens de fameuze HURT 100 in 2019 mogelijk een ‘nightmarcher’ tegen het lijf. Ja, echt.
Wat gebeurde er tijdens die nacht op Oahu?
Om de setting duidelijk te krijgen: de HURT 100 is geen doorsnee marathon. Vijf keer een zware 32-kilometerlus door het oerwoud rond Honolulu — modder tot aan uw enkels, glibberige boomwortels, scherpe kliffen en stijle hellingen. En dat alles in het donker, tussen de regen en mist.
Tijdens haar vierde ronde raakte Kay geblesseerd aan haar voet. Voor het eerst in haar carrière moest ze opgeven. Ze was kapot — en wat er daarna gebeurde, vergat zij helemaal niet meer. Haar loopmaatje Cassie stuurde later enkele ‘live’ foto’s van de race naar familie. En toen begonnen de berichten te komen.
De schaduw op de foto
Op een van de beelden was een donkere gestalte te zien in een soort mantel, alsof die uit het struikgewas kwam — recht naast Kay op het pad. Vreemd, want volgens beide vrouwen hadden ze daar werkelijk niemand gezien. “Iedereen liep dezelfde kant op, toeristen kwamen zo vroeg sowieso niet. We waren urenlang helemaal alleen,” schrijft Kay in haar blog.
Voor de skeptici: op de ‘live’ opname is goed te zien hoe de schaduw zich beweegt — het leek absoluut geen normale voorbijganger. Nacht, mist, stilte, en ineens dat silhouet. Je voelt het weer op je huid als je het terugziet.
Nightmarchers: griezel of bescherming?
Wie even Googelt ontdekt al snel de Hawaiiaanse verhalen over nightmarchers. Volgens de overlevering zijn dit geesten van oude krijgers, die ‘s nachts door bossen trekken ter bescherming van heilige mensen. Doodzonde — letterlijk — als u hen recht aankijkt.
- De regels: lig plat op uw buik, kijk ze niet aan.
- Strikt voor insiders: familieband? Dan bent u veilig.
- Of, volgens het bijgeloof, gewoon wildplassen uit pure angst.
Kay had mazzel: zij zag het verschijnsel pas later op de foto’s. Wat was het anders geworden als ze het ter plekke had meegemaakt?
Reuring op socials en lokale reacties
Voor het verhaal werd gedeeld kreeg Kay naast steun volop kritiek. Hawaiiaanse volgers noemden haar en haar vriendin ‘haole’ — niet bepaald een compliment voor buitenstaanders — en sommige reacties waren niet mals. Sommigen beweerden trouwens dat het een bewerkte foto was, of gewoon een verdwaalde hippie. Maar: de originele ‘live’ foto spreekt boekdelen.
Zelf blijft Kay erbij: zij heeft iets gezien dat haar blijft intrigeren. En voor de vaste hardlopers: zij traint inmiddels weer, want de HURT 100 staat weer op haar agenda. En wie weet — komt ze haar mysterieuze ‘race-buddy’ nog eens tegen.
Waarom blijft dit verhaal hangen?
- Iedereen die ooit zelf midden in de nacht door het Nederlandse bos heeft gelopen weet: ook hier komen legendes tot leven.
- Oude volksverhalen en beelden die vraagtekens oproepen raken een snaar, misschien zelfs meer dan een nieuw PR.
- Met een beetje geluk zal u nooit een nightmarcher tegenkomen — maar mocht het toch gebeuren, weet u nu wat u moet doen…
Heeft u zelf ooit iets vreemds meegemaakt tijdens het sporten? Deel het met ons. Dit soort verhalen verdienen het gewoon om doorverteld te worden.
