Wat blijkt? Nessie lijkt genetisch gezien meer op iets uit een moeras dan op een prehistorisch monster uit films.
Uit recent DNA-onderzoek, gebaseerd op monsters uit het water van Borlum Bay in Schotland, zou het beroemde Monster van Loch Ness vooral bestaan uit… algen. U leest het goed — de mysterieuze aanwezigheid onder het wateroppervlak blijkt volgens deze studie eerder plantaardig dan dierlijk van aard.
Een van de grootste Loch Ness-zoektochten van de eeuw
In 2024 kwam een van de grootste zoekoperaties naar Nessie in ruim vijftig jaar op gang. Twee fanatieke deelnemers, Marry Wiles (49) en Aga Balinska (42), geven aan dat ze tijdens een vroege ochtendduik in augustus zelfs twee ‘bulten’ en iets wat leek op een derde uitsteeksel — mogelijk het hoofd — hebben gespot in het mysterieuze meer.
Hun videobeelden werden gedeeld met het team van Loch Ness Exploration. Toevallig waren daar op dat moment ook de filmproducers van Dragonfly Film aanwezig, bezig met de opnames voor de nieuwe serie “Weird Britain”, die vorig jaar furore maakte onder NPO-kijkers en in 2025 voor het eerst werd uitgezonden.
DNA-onderzoek: Plant of dier?
Het Monster van Loch Ness is al vaak vastgelegd op foto en video, al moeten we eerlijk zijn: sceptici blijven hun twijfels houden. De laatste jaren worden er zelfs drones en sonarapparatuur ingezet. Maar deze keer pakten onderzoekers het anders aan.
Ze namen watermonsters om ‘environmental DNA’ (eDNA) te verzamelen — kleine restjes genetisch materiaal die door organismen in het water worden achtergelaten, bijvoorbeeld via huid, slijm of uitwerpselen. Dit is dé moderne manier om te ontdekken of er echt iets groots (of juist kleins) leeft in het beruchte meer, zonder het ecosysteem te storen.
- Snelle realiteitcheck: Het meeste DNA kwam van diverse soorten algen. Geen onbekende diersoort, geen hagedisachtige reus. Gewoon… alg.
- Overig spul in het water: Er zijn kleine sporen van vissen, eenden en zelfs honden gevonden — typisch Schots, als je het mij vraagt.
Nieuwe technologie, nieuwe inzichten
“Het gebruik van nieuwe eDNA-analysetechnieken is een mijlpaal voor natuuronderzoekers,” aldus Tim Whittard, producent van “Weird Britain”.
Hij geeft aan dat deze aanpak een nuchter licht werpt op eeuwenoude mysteries als dat van Loch Ness. Zelf vind ik deze ontwikkeling razend interessant — wie had twintig jaar geleden gedacht dat een watermonster misschien gewoon een toevallige ophoping van plantenmateriaal is?
Moeten we dan stoppen met zoeken?
Natuurlijk niet. Als lokale Schiedammer weet ik: mythen brengen mensen samen, zelfs in regenachtig weer langs een mistig meer. Het Monster van Loch Ness blijft tot de verbeelding spreken. Mocht u ooit in de buurt zijn — neem een verrekijker mee. Wie weet ziet u iets onverklaarbaars. Zo niet, dan heeft u in elk geval prachtige natuur én waarschijnlijk een mooie Schotse raincoat in uw koffer.
Praktische tips voor mythespotters
- Check altijd lokale weersverwachting — Loch Ness is berucht om haar plotselinge buien;
- Vergeet geen fototoestel (en reservebatterij — die gaan altijd leeg op het verkeerde moment);
- Bezoek het Loch Ness Centre voor echte Schotse nerd-feiten;
- Laat u verrassen door de natuur — zelfs als u Nessie niet vindt, ziet u gegarandeerd iets bijzonders.
Een ding is zeker: het mysterie leeft nog altijd — of het nu gaat om een enorm wezen, een groene ‘blob’ of gewoon de fantasie van generaties bezoekers.
