Heeft u het al gezien? Op Potsdamer Platz in Berlijn vond onlangs een behoorlijk opvallend treffen plaats: een groep van naar schatting duizend mensen, allemaal verenigd door één opvallende overeenkomst — zij identificeren zich niet als mens, maar als hond. De bijeenkomst leidde online tot veel reacties, van verwarring tot gefronste wenkbrauwen. Sommige toeschouwers vroegen zich zelfs luidop af of de dierenbescherming ingeschakeld moest worden.
Tijdens het treffen was er geen woord te horen — deelnemers communiceerden uitsluitend door te blaffen, te huilen of, jawel, te grommen. De sociale media stroomden die dag vol met scherpe commentaren en grappen als: “Abandonneer ze in de Siberische toendra, kijk wie het redt met hun hondachtige instinct!” en “Als zij zich echt hond voelen, waar blijven dan de kwispelende staarten?”
Van Japanse collie tot Amsterdamse straathond
Deze bijeenkomst is niet het enige nieuwswaardige voorbeeld van menselijke honden. Bekend is bijvoorbeeld Toco uit Japan, die in 2024 wereldwijd viral ging. Toco geeft duizenden euro’s uit aan een hyperrealistisch hondenkostuum om letterlijk als poedel door het leven te gaan. Zijn droom? Andere gelijkgezinden ontmoeten — en dat lijkt gelukt, met dank aan globale media-aandacht.
Ook dichter bij huis treffen we vergelijkbare verhalen. In Groot-Brittannië vertelde Tom Peters openlijk hoe hij zich Dalmatier voelt. En in Tokio investeerde ingenieur Toru Ueda meer dan twintigduizend euro in zijn persoonlijke wolvenpak. “Als ik het draag voel ik me vrij van sociale verwachtingen — gewoon even geen mens, maar dier,” liet hij ooit weten.
Therian versus furry: wat is nu het verschil?
Misschien vraagt u zich nu af: zijn dit allemaal ‘furries’, van die mensen in dierenpakken op fanconventies? Nee, er is wél degelijk een verschil. Volgens psycholoog dr. Elizabeth Fein zijn therians mensen die geloven dat hun ware identiteit — bijvoorbeeld de ziel — liever een dier was geweest. Furries daarentegen vinden het vooral leuk om zich in een dierenpak te verkleden, zonder die diepe identificatie. Er is overlap, maar de groepen zijn niet één op één hetzelfde.
Puppy play en het randje opzoeken: van subcultuur tot business
Dierlijk gedrag blijft niet altijd bij spelen. Binnen de BDSM-wereld bestaat zogeheten ‘puppy play’ — een rollenspel waarbij, meestal mannen, harnassen, snuiten en halsbanden dragen en zich als hond gedragen. Voor sommigen is het ontspanning, voor anderen een bron van inkomsten.
Neem Jenna Phillips uit Texas. Zij verdient meer dan tienduizend euro per maand door op OnlyFans haar leven als ‘hond’ te documenteren — met halsband en al. Het internetpubliek kijkt er massaal naar, met alle reacties van dien. Zo’n plotselinge interesse had ze zelf ook nooit verwacht.
Waarom willen mensen een hond zijn?
- Escapisme: Veel deelnemers geven aan dat het ontsnappen aan sociale verwachtingen enorm bevrijdend voelt.
- Identiteit: Sommigen geloven daadwerkelijk dat hun ware ik dierlijk is.
- Gemeenschap: Via evenementen vinden lotgenoten elkaar. In Nederland zie je steeds meer Facebookgroepen — met leden uit Utrecht tot Groningen.
- Kunst en performance: Voor anderen is het gewoon een unieke expressie, vergelijkbaar met straattheater of moderne dans.
Wat betekent dit voor u?
Klinkt het u bizar in de oren? Terecht — we leven in 2025, en nuchter blijven is typisch Nederlands. Toch steekt achter dit fenomeen een breder verhaal over identiteit, vrijheid en het zoeken naar gelijkgestemden. Of u nu met verbazing kijkt of misschien stiekem sympathie voelt: dit soort trends zijn niet meer te negeren, ook hier in Nederland. Wie weet komt de volgende ‘hondendag’ binnenkort naar het Vondelpark.
Het enige wat nu nog ontbreekt, is een lokale variant — stel je voor, een parade van keffende “Nederlandse honden” door de straten van Rotterdam. Ik zeg: alles kan, zolang je er maar niemand kwaad mee doet.
