Wat begint als een vrolijke kroegavond in Amsterdam met vrienden kan soms uitlopen op iets wat je niemand toewenst. Daisy Johnson (24) kreeg het tijdens Pasen 2024 aan de stok met een onbekende – letterlijk.
De spontane uitdaging
“Er ontstond op een gegeven moment een gesprek over sportscholen en krachttraining, en ik kon het niet laten om mee te praten,” vertelt Daisy, een fervent bezoeker van de Basic-Fit bij haar om de hoek. Iemand daagde haar uit voor een armworstelwedstrijd — typisch bravoure, want in de kroeg denken velen dat zij de sterkste zijn. Daisy liet zich niet kennen: “Ik riep nog gekscherend dat ik iedereen zou inmaken.”
Een wedstrijd die je niet vergeet
Vol zelfvertrouwen zette Daisy zich schrap. Maar halverwege de strijd gebeurde waar niemand op rekende: een akelig gekraak. Haar bovenarm, de humerus, brak als een takje. “Het voelde alsof mijn arm van rubber was — ik moest ‘m vast tegen m’n borst houden, anders bungelde ‘ie er losjes bij,” deelt ze nuchter. In eerste instantie dacht haar vriendenkring dat ze een grapje maakte, tot ze zagen dat haar arm er wel erg vreemd uitzag.
Ze werd direct naar het OLVG gebracht. Daisy had een spiralfractuur — een draaiende botbreuk — iets wat zelfs doorgewinterde artsen niet dagelijks zien. Zulke breuken ontstaan meestal bij een plotselinge draaibeweging. Volgens de specialisten lijken de gebroken delen soms op de trap van een wenteltrap. Een botje breken is pijnlijk, maar een spiralfractuur zetten is nog een tandje heftiger.
- Wat is een spiralfractuur? Een breuk waarbij het bot door een draaiende kracht in meerdere stukken draait — komt het meest voor bij sportongevallen.
- Herken de symptomen: Scheve stand, zwelling en meteen veel pijn.
“Ik dacht eerst dat m’n elleboog uit de kom was. Mijn grootste zorg toen: kom ik nog terug in de kroeg?” grapt Daisy achteraf — typisch Amsterdams relativeringsvermogen.
Het herstel: meer dan een fysiek proces
Vier dagen aan het infuus, flink wat morfine, en stapels ziekenhuisbezoekjes. Daisy merkte pas na de adrenaline hoe heftig alles was: “Het moment dat de dokters het bot weer op z’n plek zetten vergeet ik nooit meer.”
Nu — bijna een jaar later — merkt ze dat haar arm nog steeds niet helemaal is zoals vóór het ongeluk. Visueel is haar rechterarm iets korter en minder recht, maar Daisy traint dagelijks om haar kracht terug te winnen. Ze hoopt ooit weer voluit te kunnen fitnessen. “Het is best wrang: als iemand die leeft voor krachttraining, is het mentaal zwaar als je lijf ineens niet mee wil.”
- Na drie maanden ging de mitella de kast in.
- Pas na maanden lukte het om weer gewicht op haar arm te dragen.
- Haar rechterarm zal altijd een beetje anders blijven, maar ze is vastbesloten sterker dan ooit terug te komen.
Tips & inzichten na zo’n blessure
- Neem sportblessures altijd serieus—ook als je denkt dat het “wel meevalt”.
- Advies uit de praktijk: luister naar je lichaam en gun herstel de tijd.
- Een kleine Rotterdamse term om te onthouden: “doe ff rustig aan”.
Ook in 2025 blijft armworstelen populair in bruine kroegen, maar een blessure als deze laat zien: spieren zijn fantastisch, maar pezen en botten zijn minstens zo belangrijk. Daisy ziet haar herstel als nieuwe uitdaging — én deelt haar verhaal zodat jij voortaan weet waarom voorzichtigheid geen overbodige luxe is. Durf dus gerust te zeggen: “Even niet, laten we er gewoon één bestellen aan de bar.”
