Ouders van partners — ze blijven je verbazen. Soms zitten ze vol naïviteit, soms lijken grenzen voor hen niet echt te bestaan.
Dit jaar werd er weer eentje voor in het familie-archief: mijn schoonmoeder vond het namelijk een goed idee om de ex van mijn man — en moeder van zijn kind — mee te vragen voor onze gezamenlijke vakantie. Met de hele familie, inclusief zijn huidige vrouw (dat ben ik dus).
Even voor de duidelijkheid: mijn man en zijn ex waren nooit getrouwd en zien elkaar alleen nog voor de opvoeding van hun dochter.
Toch zijn mijn schoonmoeder en zijn ex-koningin-bezigheid (Emma) opvallend close gebleven. Blijkbaar voelde ze zich daarom comfortabel genoeg om haar uit te nodigen voor onze trip.
“Mijn man John heeft een dochter van zes, Sophie, uit zijn vorige relatie. Hij en haar moeder, Emma, waren een stel vanaf hun veertiende tot hun negentiende. Ik ben inmiddels bijna vier jaar samen met John, we zijn een jaar getrouwd en we hebben samen een dochter van negen maanden. Nu ben ik 15 weken zwanger van onze tweede dochter,” schreef ik in een inmiddels trending post.
Laat het duidelijk zijn: ik hou van Sophie alsof het mijn eigen kind is. Onze band is geweldig. Deze kerst zouden we met z’n allen naar Californië gaan om daar mijn schoonfamilie te bezoeken: Sophie, onze twee dochters, mijn schoonouders, schoonzus en twee schoonbroers. Alle kinderen zouden hun overgrootmoeder en neefjes van dezelfde leeftijd leren kennen — ik had er ongelofelijk veel zin in.
En toen — bij het boodschappen doen — dropte mijn schoonmoeder ineens dat Emma misschien ook meeging. Het was nog niet zeker, maar ze dacht alvast na over slaapplaatsen. Blijkbaar zou Emma bij ons allemaal in het huis van Johns overgrootmoeder slapen. John zelf wist daar overigens niets van af.
Begrijpelijk werd ik daar niet heel vrolijk van. Ik vertelde mijn schoonmoeder duidelijk dat dit voor mij over een grens gaat. Het voelde voor mij respectloos om te doen alsof we met z’n allen een gelukkig, samengesmolten gezinnetje zijn in één huis.
“Zij hoort niet meer bij onze familie, en dat zal ook nooit meer zo zijn. Ja, ze is Sophie’s moeder — en niet meer dan dat. Als zij meegaat, ga ik niet met mijn twee dochters mee,” zei ik eerlijk.
Mijn schoonmoeder ontplofte. Ik was ‘egoïstisch’ en ‘ondankbaar’, zo vond ze. Haar woorden waren niet mals — en volgens haar hoorde de ex er net zo bij als ik.
Gelukkig stond mijn man helemaal achter mij. Hij voelde zich er net zo ongemakkelijk bij en zou ook niet meegaan als zijn moeder haar plan door zou duwen.
De situatie escaleerde behoorlijk, en blijkbaar vonden meer mensen de hele affaire bizar. “Je hebt gelijk — je moest duidelijk grenzen stellen,” reageerde iemand. “Laat John het nu maar aanpakken.”
Een tweede lezer zei: “Blijf er verder uit, gewoon thuisblijven met je eigen gezin (inclusief Sophie). Laat Emma gerust met de schoonfamilie haar vakantie vieren in Cali.”
Ook anderen waren resoluut: “Trek een streep — de ex is een ex, jij bent nu zijn vrouw.”
“Als ze blijft doorpushen, moet gewoon niemand gaan. Regel dan gerust een apart bezoek met degenen die je écht wilt zien. De schoonmoeder en de ex zouden dan mooi voor schut staan zonder jullie.”
Natuurlijk draait het om grenzen — van álle kanten. Uiteindelijk gaat een familievakantie toch vooral om het nader tot elkaar komen met je eigen gezin en niet je hele verleden uitnodigen. Emma hoort daar niet meer bij, simpel zat.
“Serieus? Dit zouden de laatste woorden geweest zijn die mijn schoonmoeder ooit tegen mij sprak, want ik zou direct het contact verbreken,” aldus iemand anders. In sommige situaties — en die van mij hoort daar blijkbaar bij — is duidelijke communicatie echt het beste wat je kunt doen.
