Het klinkt als een ongelofelijk verhaal, maar in 2025 is het gewoon werkelijkheid geworden: een man uit Nieuw-Zeeland, Nigel Richards, heeft het wereldkampioenschap Scrabble in het Spaans gewonnen — terwijl hij de taal nauwelijks spreekt.
Richards, al beroemd in de internationale Scrabble-wereld wegens zijn vijf Engelse wereldtitels en twee Franse overwinningen (en dat na slechts een paar intensieve weken Franse studie), vond zijn eigen grenzen blijkbaar niet prikkelend genoeg. hij besloot het Spaans eraan toe te voegen. Een maand geleden in Granada, Spanje, liet hij zijn tegenstanders verbijsterd achter.
Geen Spaans? Geen probleem!
Wat voor velen ondenkbaar lijkt, deed Richards gewoon: 23 van de 24 partijen winnen zónder een echt gesprek met zijn tegenstanders te kunnen voeren. Bovendien kende hij hoofdzakelijk de woorden visueel — als een soort geheugen-atleet. Zijn vriendin Liz Fagerlund vertelde tegen de pers: “Hij snapt gewoon niet waarom anderen dit niet kunnen. hij ziet een blokkade woorden en slaat dat in één beeld op, waardoor hij alles direct kan oproepen.”
Strategieën veranderen — letters, woorden en chaos
Zodra je van taal wisselt in Scrabble, verandert alles: de letterwaardes, de woordlengtes, zelfs wat telt als een geldig woord. In het Spaans moest Richards duizenden lange Spaanse woorden memoriseren — de zeven-, acht- en zelfs negenletterige monsters die Nederlanders in de Dikke Van Dale niet snel gebruiken. Toch paste Richards zich net zo makkelijk aan als een fietser die even wind tegen heeft op de Afsluitdijk.
- Let op: in 2008 moest hij juist 40.000 Britse Engelstalige woorden ‘vergeten’ — want die tellen in de Amerikaanse versie niet mee
- De Spaanse variant kent weer eigen regels en dat vraagt om flink schakelen
- Er is geen geheime hack: gewoon uren, dagen, weken stampen — oefenen, spelen en patroonherkenning
Niet gek dat zijn zetten op YouTube tot in detail worden gerecenseerd. Je vindt er tientallen Nederlandse analyses — één zet van Richards wordt zelfs “bovenaards” genoemd. je vraagt je bijna af of dit alleen om Scrabble draait, of meer om het trainen van pure hersenkracht.
Een mysterie voor de buitenwereld
Opmerkelijk: Nigel Richards doet nooit interviews. Journalisten kunnen zich aanmelden, maar een gesprek geven — daar heeft hij weinig trek in. Wat hem drijft? Niemand die het zeker weet, behalve misschien zijn vaste vertrouwelingen. Volgens Fagerlund: “Hij snapt niet waar die hele ophef om is.”
Toch laat deze bizarre overwinning zien dat taal niet altijd een kwestie is van praten en verstaan. Soms is het vooral een spel van patronen, geheugen en pure nieuwsgierigheid. En veel oefenen — dat vooral.
