Vergaderen in een muffe kantoorruimte of op je vierde Zoom-meeting van de dag? Jongeren in Toronto hebben een radicaal ander idee — ze loggen massaal in op hun werk vanuit de lokale Chuck E. Cheese. Zo worden saaie werkdagen gevuld met pizza, flauwe arcadespellen en vooral: werkplezier.
Hoe ontstond dit eigenaardige fenomeen?
Het begon allemaal bij Aryeh Bookbinder, een 25-jarige tech- en AI-professional. Tijdens een regenachtige dag ergens in Noord-Toronto besloot hij: waarom zou werken niet even leuk mogen zijn als gamen? Zonder team, zonder feest—gewoon hijzelf en een laptop tussen de kleurrijke speelautomaten.
Hij belde van tevoren het filiaal, vooral om gênante misverstanden te voorkomen. “Ze keken wel een beetje vreemd op,” lacht Bookbinder. “Maar als ik anderen niet stoorde én mijn pizza bleef bestellen, was het meer dan prima.”
Werken in je eigen speelparadijs (en verrassend productief!)
Het gekke idee bleek niet alleen origineel maar ook effectief: het WiFi werkt vlekkeloos, er is geen kind te bekennen—want die zitten gewoon op school—en vooral: geen geschreeuw of flitsende lampen. De sfeer was zo goed dat Bookbinder er zijn vaste werkplek van maakte. Zelfs zijn eigen bedrijf, Liminal Assembly, runt hij nu deels vanuit deze ludieke locatie op Sheppard Avenue.
Van solo naar hype: coworking als groepsuitje
Bookbinder hoefde z’n ervaring niet lang voor zich te houden. Binnen enkele weken kreeg hij gezelschap van ruim twintig jonge professionals—denk aan Gen Z’ers en millennials—die op een maandagochtend samen de iconische mascotte achterna gingen.
Om alles te regelen en een goede start te garanderen, betaalden de deelnemers €45. Daarmee werd het eten, de koffie én zelfs het huren van een klassieke Amerikaanse schoolbus geregeld die de hele groep bij een centrale plek oppikte. Na vier uur middenin de speelhallen, verlaten ze stipt om 16.00 uur de locatie—net op tijd voordat de kinderen uit school komen.
“Veel productiever dan thuis” — maar dan met kinderlijk plezier
Katrina Lat, 31 jaar en zelf gek op oude arcadespellen, was één van die pioniers. “Eerlijk: ik had niet verteld aan m’n manager dat ik vandaag bij Chuck E. Cheese werkte,” geeft ze toe. Verrassend genoeg was haar focus beter dan ooit. “Op een gegeven moment was ik zo geconcentreerd, dat ik de mascotte van Chuck E. Cheese niet eens achter me had opgemerkt.”
Lat gelooft dat het nostalgische tintje, de vrolijke kleuren en het ongebruikelijke decor helpen loskomen van de ‘normale’ werkstress. “Het voelde als een tripje terug naar m’n jeugd. En gek genoeg kreeg ik die dag gewoon méér voor elkaar.”
Van hype tot vast concept?
De animo is enorm: voor het volgende ‘Fever Dream Co-working’-event van Bookbinder schreven zich al meer dan 100 mensen in. De manager van het filiaal vroeg vriendelijk om het steeds bij twintig deelnemers te houden—je moet immers ergens grenzen trekken.
Toch vindt Bookbinder het vooral gaaf dat mensen door zijn experiment hun werkdag weer als speels (en productief!) ervaren. Echt, soms verandert één bezoekje aan een kinderrijk speelparadijs alles.
Kleine tip van een local
Mocht je zelf iets soortgelijks willen proberen—er zijn in Nederland ook genoeg plekken waar je tussen de flipperkasten of zelfs bij een Febo-corner je laptop kunt openen. Een andere scenery doet soms wonderen voor je motivatie. Wat mij betreft: volgend co-work event tussen de grijpmachines in Rotterdam Zuid—wie doet er mee?
Waar anders dan in een wereld vol volwassen vergaderingen mag je jezelf nog even volledig overgeven aan die kinderlijke verbeelding?
