Stelt u zich voor: gewone griepverschijnselen, een beetje spierpijn, koorts. En dan plotseling ziekenhuis, coma en een wond van twintig (!) centimeter diep. Precies dat overkwam Tracy de Jongh Eglin, een 59-jarige moeder uit Schotland die inmiddels al jaren in Nederland woont. Haar verhaal is niet alleen schokkend — het is ook een levensles voor ons allemaal.
Het begon met grieperig voelen
Tracy voelde zich op 20 januari niet lekker: lichte koorts, moe, spierpijn. Niets bijzonders — het griepseizoen in Gelderland leek even over haar heen te razen. Toch werd ze vijf dagen later met spoed opgenomen in het Gelderse Vallei Ziekenhuis. Ze was in septische shock geraakt en stortte letterlijk in.
De diagnose die niemand verwacht
Artsen troffen een grote zwarte plek aan op haar linkerbil — geen alledaags verschijnsel. De diagnose: necrotiserende fasciitis, beter bekend als de ‘vleesetende bacterie’. Deze agressieve infectie vernietigt in razend tempo het onderhuidse bindweefsel. Eglin’s situatie was kritiek: “Mijn familie kreeg te horen dat ik 10% overlevingskans had,” blikt ze terug.
Negen dagen coma en een tweede kans
Tracy lag negen dagen in coma. Tussendoor onderging ze drie zware operaties waarbij het zieke weefsel werd weggesneden. Haar man Aldrik (65) moest machteloos toekijken, niet wetend of zij ooit nog het leven zou hebben zoals voorheen. “Mijn familie werd voorbereid op het ergste,” vertelt ze nuchter. Maar tegen alle verwachtingen in kwam ze bij — compleet gedesoriënteerd en met hallucinaties. “Ik dacht dat ik 17 was en in een vijfsterrenhotel verbleef. Ik kon ineens geen Nederlands meer spreken.”
Toen zij eindelijk ontwaakte: een katheter, stoma en die enorme wond van 20 centimeter diep. “Elke dag waren verpleegkundigen uren bezig met verbinden en schoonmaken.” Pas na acht maanden mocht ze de katheter uit; de stoma zal waarschijnlijk levenslang blijven.
Mentaal en fysiek kapot, maar met meer liefde
Tracy verbleef zes weken in het ziekenhuis in Ede, daarna volgden intensieve weken revalidatie: fysiotherapie, logopedie, ergotherapie en psychologische hulp — in het revalidatiecentrum in Arnhem. “Ik moest letterlijk opnieuw leren lopen,” zegt ze, “en ik was zo zwak, zelfs mijn stemgeluid was veranderd. De fysieke pijn was enorm, maar mentaal worstelde ik misschien nog wel meer.”
Een nieuwe kijk op het leven
Toch bracht deze nachtmerrie haar iets onverwacht moois: ze voelt zich meer verbonden met haar man dan ooit. “We zijn weer verliefd, ons huwelijk is sterker — en dat vind ik het enige positieve in dit hele verhaal.”
Let op signalen: het kan echt iedereen overkomen
Het meest bizarre: niemand weet waardoor de infectie ontstond. Een klein ingegroeid haartje — of zomaar een pukkeltje — kan genoeg zijn. Tracy’s boodschap aan iedereen: “Als u zich bij een ‘griep’ ineens abnormaal ziek voelt, of lokaal rare pijn of verkleuring ontdekt, aarzel niet — ga meteen naar de huisarts. Snelle actie heeft mijn leven gered.”
En eerlijk — wie zou bij griep aan zoiets denken? Toch is het precies die alertheid die het verschil kan maken.
Praktische tips: wanneer naar de dokter?
- Ziet u een snelgroeiende, pijnlijke rode of zwarte plek? Bel direct de huisarts.
- Ervaart u koorts, zwakte en lokale zwelling tegelijk — vooral na kleine wondjes? Niet wachten.
- Vertrouw op uw gevoel. Twijfelt u? In Nederland liever één keer te veel, dan te laat.
Zelf was ik ook geschrokken — zulke verhalen staan ver van het dagelijks leven, maar een ongeluk zit soms in een klein hoekje. Deel Tracys verhaal gerust met anderen: misschien redt u er iemand anders mee.
