Het klinkt als een scenario uit een film, maar dit gebeurt ook gewoon in Nederland. Kim Beyer, van oorsprong uit Ohio, lag onder vuur op sociale media: ze werd “egoïstisch” genoemd omdat ze haar man Matthias verliet nadat bij hem een zwaar hersenaneurysma was geconstateerd. Waarom besloot zij, ondanks haar belofte “in goede en slechte tijden”, toch te scheiden?
Een sprookjesstart met een bittere wending
Kim en Matthias ontmoetten elkaar in 2004, toen Matthias als Duitse uitwisselingsstudent naar de VS kwam. Al snel vonden ze elkaar en besloten te trouwen. “Matthias was altijd vrolijk, optimistisch en iedereen mocht hem graag,” vertelt Kim nu. “Hij was eerlijk, betrouwbaar en warm – precies waarom ik verliefd werd.”
Hun huwelijk was sterk omdat beide partners zich betrokken voelden. Jarenlang was het een relatie zoals velen hopen te hebben.
Een leven op zijn kop: hersenaneurysma zet alles op z’n kop
In 2015 sloeg het noodlot toe. Tijdens zijn werk als elektrotechnisch ingenieur kreeg Matthias plotseling een bijna fataal hersenaneurysma – een bloedvat in zijn hersenen raakte ernstig beschadigd. In het ziekenhuis moesten artsen proberen zijn leven te redden. Een deel van zijn schedel werd verwijderd omdat zijn hersenen te veel zwollen.
Matthias lag vervolgens tien dagen in coma. Familie en artsen hielden rekening met het ergste. Maar toen men zijn beademing bijna wilde stopzetten, gaf Matthias ineens tekenen van leven.
Kim: “De opluchting toen hij wakker werd, was enorm. We waren zó blij.”
Het werd nooit meer als vroeger
De euforie was van korte duur. Matthias herstelde lichamelijk deels, maar emotioneel en mentaal was hij veranderd. Kim vertelt: “Hij was er fysiek, maar eigenlijk ook weer niet. Hij keek dwars door alles heen, was niet echt aanwezig.” Een diepgaand gesprek, zoals ze dat vroeger hadden, was onmogelijk.
Binnen het gezin werden kleine dagelijkse dingen – zoals een vlek op het tapijt – voor Matthias plots grote problemen, terwijl hij belangrijkere zaken liet liggen. Opvallend: waar velen met een hersenaneurysma agressief gedrag vertonen, bleef Matthias altijd voorkomend en vriendelijk. Toch bleef het zwaar. Kim haalde alles uit de kast: ze werkte minder om tijd te besteden aan zijn revalidatie, hun twee kinderen Sam (11) en Henry (8) vroegen ook veel aandacht.
Grenzen aan opoffering – keuzes maken voor jezelf én het gezin
Na jaren zorgen liep Kim emotioneel en lichamelijk op haar tenen. “Er was geen ruimte meer voor een echte relatie,” legt ze uit. “Ik vertelde Matthias: het is geen liefdesrelatie meer, maar we blijven goede vrienden.”
In november verhuisde Matthias naar Duitsland om bij familie te wonen. De officiële scheiding volgde in mei.
De publieke veroordeling – en toch begrip van dichtbij
Online liep het storm – mensen noemden Kim “egoïstisch” en zagen haar stap als het breken van haar huwelijksgeloften. “Waarom trouwen als je niet blijft in ziekte en gezondheid?” vroeg een criticus zich af. Anderen hadden vergelijkbare meningen.
Toch wijst Kim erop dat vooral buitenstaanders zo negatief reageren. “Zijn familie steunt mijn keuze volledig – in Duitsland is de zorg voor mensen met zo’n aandoening ook veel beter geregeld. Toen Matthias ons echt nodig had, heb ik alles gedaan om hem erdoorheen te helpen,” zegt Kim. “Hij was weer grotendeels zelfstandig. Nu had hij vooral gespecialiseerde zorg nodig.”
Nieuwe balans en een andere band
Volgens Kim gaat het inmiddels best goed met Matthias. Hij is niet volledig hersteld, maar is weer verrassend zelfstandig. “Hij loopt zonder hulp, spreekt weer goed Duits en Engels – hoewel zijn geheugen soms nog hapert.”
Kim deelt geregeld updates op Instagram, waarin Matthias laat zien wat hij weer allemaal kan, zoals zelfstandig lopen en – met inspanning – kleine gewichten tillen.
Op de vraag of hij vindt dat Kim een slecht mens is, antwoordde Matthias recent nog lachend: “Natuurlijk niet, ik hou van je.”
Wie mogen er oordelen?
Kim vindt dat alleen mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt, haar écht mogen beoordelen. “Ik hoop dat niemand dit ooit hoeft door te maken,” besluit ze. “Je probeert gewoon het beste te doen waar je toe in staat bent.”
Niet uniek, wel herkenbaar
Dit verhaal staat niet op zichzelf. Eerder deze maand koos een vrouw in New York ook voor een scheiding tijdens het ziekbed van haar man, wat felle discussies losmaakte. Blijkbaar raakt zo’n keuze een gevoelige snaar. Durft u het aan om in een soortgelijk dilemma uw grenzen aan te geven?
