Stelt u zich voor: wonen in een dorp zo afgelegen, dat uw boodschappen om de twee maanden per vliegtuig worden bezorgd. Klinkt als iets uit een survival-show? Voor Salina Alsworth (27) is dit dagelijkse realiteit.
Salina woont haar hele leven al in Port Alsworth, Alaska — een gehucht in the middle of nowhere, gesticht door haar overgrootouders Babe en Mary in de jaren ’40. Haar man Jared, een visgids die eigenlijk uit Detroit komt, liet zich (letterlijk) invliegen als toerist — en is inmiddels volledig ingeburgerd.
Hoe overleef je zonder winkels en horeca?
Het dorp telt nu ongeveer 180 inwoners. Geen kroegen, geen theater, geen lokale supermarkt. Boodschappen? Die komen met het vliegtuig, elke twee maanden — als het weer meezit, tenminste. Wilt u alvast wat biertjes koudzetten voor de visite? Moet u toch echt graven in uw eigen voorraadkast — even snel langs de Appie is hier geen optie.
“Dat was wennen voor Jared toen hij in 2022 hier naartoe verhuisde,” vertelt Salina lachend. “Op zijn truck rijden kan niet, dus nu racen we rond op quads. Eigenlijk best leuk, al mis ik soms een spontane kop koffie buiten de deur.”
Zelfvoorzienend zijn: noodzaak en traditie
Dit dorp ontstond in de tijd van het Amerikaanse homesteading-beleid. Wie kon bewijzen dat hij op eigen kracht kon overleven, kreeg land van de overheid. De erfenis van die ‘doe-het-zelf’ mentaliteit is tot vandaag te merken.
Voor alles is het dorp afhankelijk van Anchorage (op ruim 300 km vliegen) — weer of geen weer. “Sneeuwstormen en mist zorgen regelmatig dat je dagenlang geen vliegtuig ziet,” zegt Salina. “Echt alles komt hier met het vliegtuig binnen. En medische zorg? Er is een kleine kliniek, maar moet je bevallen of geopereerd worden, dan ga je per vliegtuig naar de stad.”
Natuurlijk zijn er ook positieve kanten. “We hebben een piepkleine giftshop bij het familie-resort… en twee koffieplekjes, Alaskan style. Maar dat is het wel. Je leert plannen en inventief zijn, zeker in de winter. In oktober doen we onze grote boodschappen voor het hele seizoen — alles moet tot mei meegaan,” aldus Salina.
Eten inkopen: plannen tot in de puntjes
Verse boodschappen? Lukt om de twee maanden, als het weer meewerkt. Slaagt u er niet in om alles in te slaan, dan zit er maar één ding op: met het vliegtuig naar Anchorage. “Deze zomer vullen we de vriezer met zelfgevangen zalm. In september is het moos(seizoen) — als onze familie geluk heeft, eten we elke twee jaar eland uit eigen regio,” deelt Salina.
Zelf reist ze buiten winters om soms naar het vasteland — maar dat is meer uitzondering dan regel. “Echte noodgevallen doen we voor elkaar. Wie toevallig naar de stad gaat, vraagt altijd wat anderen nodig hebben. Zo houden we het samen vol — help je de buurman, helpt hij jou.”
Waarom toch blijven wonen op zo’n plek?
U vraagt zich misschien af: waarom zou iemand hier blijven? Voor Salina is het antwoord simpel. “Dit is thuis. Alles draait om samen—iedereen zorgt voor elkaar, zeker in zware tijden. Die verbondenheid is zeldzaam. Verhuizen? Niet aan de orde.”
Het leven in Port Alsworth is niet altijd makkelijk — maar het gevoel van gemeenschap, de rust en de band met de ruige natuur maken voor haar alles goed. Dus, bent u ooit in Alaska: wie weet mag u een keertje meelopen in dit bijzondere dorp — met of zonder boodschappenlijstje.
